आयसीसी फायनलमध्ये भारत ऑस्ट्रेलियाचा पराभूत का करू शकत नाही?

तीन सलग आयसीसी फायनल, तीन पराभव

ते व्हायचे नव्हते. जूनमधील ओव्हल येथे झालेल्या जागतिक कसोटी चॅम्पियनशिपच्या अंतिम फेरीत आणि नोव्हेंबरमध्ये अहमदाबादमध्ये झालेल्या 50 षटकांच्या विश्वचषकाच्या अंतिम सामन्यात रोहित शर्माच्या पुरुषांप्रमाणेच, भारत ऑस्ट्रेलियापेक्षा दुसऱ्या क्रमांकावर आला होता, अजिंक्य पक्षांमधील एकतर्फी विजेतेपदाच्या लढतीत 79 धावांनी पराभूत झाला होता. किमान या प्रकरणात, ऑस्ट्रेलियाचा विजय का झाला हे पाहणे कठीण नव्हते. त्यांच्याकडे परिस्थितीचा चांगला फायदा उठवण्याची संसाधने होती; त्यांचे चार उंच वेगवान गोलंदाज केवळ वेगवान नव्हते, तर त्यांनी विलोमूर पार्क डेकमधून भरीव बाउन्स देखील मिळवले. सहारनने त्याच्या फलंदाजांकडून रॅश स्ट्रोकच्या मालिकेसाठी शोक व्यक्त केला, ज्यामध्ये स्वतःचा समावेश होता, परंतु त्यापैकी बरेच क्षेत्ररक्षकांच्या हातात गेले कारण चेंडू एकतर भारतीयांच्या अपेक्षेपेक्षा वेगवान किंवा जास्त आला किंवा त्याची सवय झाली.

सरकारी हस्तक्षेपासाठी आंतरराष्ट्रीय क्रिकेट परिषदेने श्रीलंकेच्या बोर्डाला निलंबित करेपर्यंत विश्वचषक मूळ यजमान श्रीलंकेतच राहिला असता तर कदाचित वेगळी कहाणी सांगता आली असती. बेट राष्ट्रातील कमी, कमी ट्रॅकचा अधिकाधिक फायदा घेण्यासाठी भारत अधिक सुसज्ज होता. पण बेनोनीमध्ये भारताला ऑस्ट्रेलियाने पराभूत केले. सहारन आणि सचिन धस यांच्यातील पाचव्या विकेटसाठी चांगली भागीदारी केली नसती तर दक्षिण आफ्रिकेच्या वेगवान गोलंदाजांनी त्यांच्या शीर्ष क्रमाचा नाश केला नसता तर कदाचित ते उपांत्य फेरीतच बाद झाले असते. कदाचित तेव्हा, ऑसी हुडूचा विस्तार अजिबात झाला नसावा. भारताच्या ऑस्ट्रेलियाकडून झालेल्या पराभवाचे स्पष्ट, आणि मोहक, स्पष्टीकरण - मार्च 2020 मध्ये MCG येथे यजमानांनी T20 विश्वचषक स्पर्धेच्या अंतिम फेरीत महिलांनाही शालेय शिक्षण दिले होते - या सर्व खेळांमध्ये विजयी संस्कृतीची प्रशंसा करणे आवश्यक आहे. अँटीपोड्स. ऑस्ट्रेलियन लोक सहजासहजी ‘स्थायिक’ होत नाहीत, त्यांना दुसऱ्या क्रमांकावर येणे आवडत नाही, चांदीच्या भांड्यांभोवती हात गुंडाळण्याच्या शक्यतेपेक्षा त्यांना चालना देणारे काहीही नाही हे सत्य नाकारता येणार नाही. विशेषत: सांघिक खेळांमध्ये, ते संख्यांच्या आरामात, एकमेकांकडून ऊर्जा आणि प्रेरणा घेतात. फायनलमध्ये, विशेषत: क्रिकेटच्या फायनलमध्ये त्यांच्याबद्दल भीती आणि स्वैगचा आभा असतो, जे त्यांच्या अफाट कौशल्यांसह, त्यांना एक शक्तिशाली शक्ती बनवते जे कधीही मागे पडणार नाही आणि शरणागती पत्करणार नाही.

कौशल्याचा अभाव, मानसिक अडथळा किंवा सहज समाधानी?

याचा अर्थ भारतीय लोक अगदी सहज समाधानी आहेत का? शेवटी, हा असा देश आहे जिथे सुनील गावसकर किंवा सचिन तेंडुलकर यांनी वैयक्तिक टप्पे गाठले तोपर्यंत हा निकाल चाहत्यांसाठी जवळजवळ प्रासंगिकच होता. एकतर दिग्गज मुंबईकर वैयक्तिक वैभवात समाधानी होता असे नाही, परंतु सामूहिकरित्या, एक राष्ट्र म्हणून, स्पेक्ट्रमचा मार्ग ओलांडण्याआधी आणि खराब क्रिकेट खेळाच्या वेळी हिंसकपणे निराशा व्यक्त करण्याच्या दुसऱ्या टोकाला जाण्याआधी आम्ही खूप क्षमा करत होतो, जसे की. 2007 मध्ये कॅरिबियनमध्ये झालेल्या 50 षटकांच्या विश्वचषकात भारत पहिल्या टप्प्याच्या पुढे प्रगती करू शकला नाही. एक काळ असा होता जेव्हा भारत केवळ ऑलिम्पिकसाठी पात्र ठरल्याचा आनंद साजरा करत असे. आता काही निवडक स्पर्धकांकडून पदकांची खरी अपेक्षा आहे. त्यामुळे क्रीडाप्रेमी जनता किती परिपक्व झाली आहे. मग, क्रिकेटच्या फायनलमध्ये भारत ऑस्ट्रेलियाला पांढरा झेंडा का फडकवत राहतो? जर एक साधे उत्तर असेल तर, त्यामागे एकच कारण असेल तर, तेथे काहीही होणार नाही, का? WTC फायनल आणि विश्वचषक विजेतेपदाच्या दोन्ही लढतींमध्ये, भारत सर्वसमावेशकपणे बाद झाला. विशेषत: अहमदाबादमध्ये, पराभव गिळण्यासाठी एक कडू गोळी होती, विलक्षण प्रभावशाली आणि कमांडिंग मोहिमेमुळे भारताने सर्व स्पर्धा लांब ठेवल्या होत्या. कदाचित, रोहितला त्याच्या नेहमीच्या लढाऊ सुरुवातीनंतर बाद झाल्यावर स्टेजच्या भीतीने मधल्या फळीवर मात केली असावी. कदाचित, प्रसंगी आणि गुंतलेल्या दांडगाईमुळे, त्यांनी आक्रमकता सोडून दिली ज्याने त्यांना इतके चांगले सेवा दिली आणि त्याची जागा पुराणमतवादाने घेतली आणि म्हणून त्यांना मोठी किंमत चुकवावी लागली. किंवा कदाचित, ऑस्ट्रेलिया रात्री खूप चांगले होते - त्यांना परवानगी आहे, बरोबर? - की त्यांनी भारताला त्यांच्या खेळाच्या योजनांपासून दूर जाण्यास भाग पाडले, जसे बेन स्टोक्सचे इंग्लंड सध्या चालू असलेल्या कसोटी मालिकेत करत आहे. जोपर्यंत भारताने अंतिम फेरीत ऑस्ट्रेलियाला मागे टाकले नाही तोपर्यंत कोपरा वळणार नाही. भूतकाळातील पराभवाचे सामान, जरी जवान वेगळे असले तरी त्यात भर पडत राहील. 50 षटकांच्या विश्वचषकात भारताविरुद्ध 0-8 असलेल्या पाकिस्तानला विचारा.